دیپلماسی علم و فناوری از جمله مفاهیم نوپا و نوینی است که با پیشرفت علم و فناوری در همه حوزه ها به خصوص در حوزه ها و ساحت های اثرگذار بر مناسبات سیاسی دولت ها و همچنین نقش پررنگ علم و فناوری در حل چالش های جهانی مرتبط با افزایش جمعیت، محیط زیست، غذا، انرژی، منابع و فقر که با توجه به روند رو به رشد جهانی شدن دیگر مشکل یک کشور به تنهایی نیست و نیازمند همکاری های بین المللی است، مورد توجه عموم قرار گرفته است.پژوهشگران زیادی در موضوع دیپلماسی علم و فناوری و همپایی فناورانه بطور مستقل به تحقیق و پژوهش پرداختند اما تاکنون در مورد نقش دیپلماسی فناوری در همپایی فناورانه ( کاهش شکاف فناوری نسبت به کشورهای پیشرو ) و ارتباط آنها با همدیگر پژوهشی صورت نگرفته است.در واقع این پژوهش به تبیین شاخص های مرتبط با دیپلماسی فناورانه به منظور کاهش شکاف فناورانه پرداخته است.این پژوهش که از نوع تحقیق نظری و با استراتژی کیفی و با هدف تحلیل مبانی نظری انجام گردیده است از طریق مطالعات کتابخانه ای و با روش تحلیل محتوا و تا حدودی فراترکیب مجموعه از مقالات و پژوهش ها را دسته بندی و ترکیب نموده و در پایان به ارایه فرضیه و پیشنهاد نظری در حوزه دیپلماسی هوشمند فناوری و تاثیر و رابطه آن در تحقق همپایی فناورانه انجامید.نتایج پژوهش نیز در قالب ماتریس سیاست-همپایی فناورانه با شاخص های چهارگانه و مدل دیپلماسی هوشمند فناوری در تحقق عوامل درونی و بیرونی همپایی فناورانه استخراج و تحلیل گردیده است.
)